White Room
Lectrr, Servaas van Belle en Sophie Vanhomwegen
Steven Degryse (°1979). Eind jaren 90 debuteerde Lectrr op het internet, als een van de eerste Vlaamse cartoonisten met een dagelijkse cartoon. Zijn website groeide explosief en al snel kon de tekenaar debuteren in Vlaamse en Nederlandse striptijdschriften zoals Ink, Myx en Zone 5300. Sinds 2004 publiceert hij ook in het Frans, Engels (onder andere in het Verenigd Koninkrijk, maar ook in verschillende Amerikaanse kranten), Duits, Hongaars, Zweeds, Noors, Afrikaans en Turks.
Begin 21e eeuw maakte Lectrr de overstap naar professioneel cartoons maken, en al snel tekende hij voor tijdschriften als Computer Magazine, Algemeen Dagblad (NL), Maxim, Menzo, Quest, Veronica Magazine (NL), HP/De Tijd, Humo, Vacature en P-Magazine. Op het internet was Lectrr actief bij grote portals als Planet.nl (tot 2007) en NU.nl (tot 31 augustus 2010). Begin 2005 kwam zijn eerste bundel “Hara Kiwi” op de markt. Sinds februari 2011 is Lectrr huiscartoonist bij De Standaard. Verder publiceert hij oa in Prospect Magazine (VK) en wordt zijn werk wereldwijd in kranten verspreid door The New York Times Syndicate. Als striptekenaar werkte hij samen met de Gentse zanger en schrijver Luc De Vos. Sinds januari 2008 maakt hij de dagelijkse strookstrip ‘Lars’ die in onder andere het AD (Algemeen Dagblad) (NL), Gazet van Antwerpen, Het Belang van Limburg, Helsingborgs Dagblad (Zweden) en hondenmagazine Woef verschijnt.
Naast tekenen schrijft Lectrr ook columns. Voor CJP Nederland schreef hij een tijdlang korte verhaaltjes en op Gentse stadsradio Urgent.fm las hij elke week een column voor. Lectrr ontwerpt T-shirts voor zijn eigen T-shirtlijn, en midden 2006 ontwierp hij ook T-shirts en kinderkleertjes voor Greenpeace.
Lectrr is ook actief als standup-comedian, samen met onder andere Hanco Kolk en Peter de Wit trok hij door Nederland met de Cartoonference, een wilde mengeling van conference, standup-comedy en strips op het podium. Lectrr werd meermaals genomineerd voor de Grote Press Cartoon Belgium-prijs, verdiende een nominatie voor een stripschappenning en verdiende een tweede plaats in de BeNe-Cartoon publieksprijs 2004. In 2009, 2010, 2011, 2014, 2015, 2016 en 2017 zat Lectrr in de jury van het Internationale Cartoonfestival van Knokke-Heist. Van 2011 tot 2014 was Lectrr stadstekenaar van Turnhout. In 2012 werd Lectrr peter van de tekenwedstrijd voor kinderen georganiseerd door UNEP, de milieuorganisatie van de VN, sinds 2015 is hij peter en jurylid van de tekenwedstrijd van Cartoon Network. Begin 2017 kondigde hij via Twitter aan dat hij aan de slag gaat als tekenaar bij het Britse platenlabel Ninja Tune. Lectrr is lid van Cartooning for Peace
Sinds 2016 maakt hij deel uit van The Wolfpack, een denktank van Standaard Uitgeverij die oude reeksen van Willy Vandersteen naar de 21e eeuw moet hervertalen. Hij werd dan ook gevraagd om als scenarist een remake te maken van De Rode Ridder. Samen met Stedho bedacht hij Red Rider.
bron: Wikipedia
Servaas Van Belle (°1978) fotografeert het liefst zaken die niet tegen hem praten. Hij verkiest op zoek te gaan naar interessante objecten/vormen in het landschap. Naar sculpturen met een verhaal. Als vijftienjarige starte hij zijn academische opleiding in de Stedelijke Academie voor Schone Kunsten om nadien de gewichtige titel ‘Meester in de Beeldende Kunst’ te behalen aan het KASK Gent. Een extra lerarenopleiding sloot de academiejaren af waarna hij voor enkele maanden naar Afrika trok. Enkele maanden werden al snel bijna zeven jaar waarin hij een schooltje in Dakar verder uitbouwde. Bij terugkomst in België werd zijn fototoestel al snel zijn voornaamste kostwinner. Servaas publiceert regelmatig in De Standaard en De Volkskrant.
Sophie Vanhomwegen lives and works in Brussels. She studied Fine Arts at KASK Ghent (2006 – 2011) and followed a post-academic program in Sint-Lukas Brussel (2011 – 2013). Her work consists mainly of collages on paper and digital works (prints, video, sound). She uses collage techniques to generate an alienating and highly surrealistic universe that reflects on the overflow of manipulated images surrounding us. The constant exposure to a huge amount of – in her eyes – disturbing imagery in advertisement (magazines, posters, television) triggers and pushes her to work with these images. Through the images found in advertisement we are told what is beautiful or sexy, what is ugly or despicable. The artist reflects on these matters by changing roles. She becomes the one who manipulates the images instead of being manipulated. In the process of deconstruction and reconstruction her intention is to give a different reading on the messages carried by the images she uses. The artist criticises the absurdness of repetitive messages spread through advertisement by revealing the act of manipulation instead of trying to hide it.
bron : sophievanhomwegen.be
Praktisch:
Schipperskapel
17/03 – 01/04/18
vrij: 16 – 20 u.
za-zo: 10 – 13 u. en 14 – 17 u.
Komvest 38, Brugge